{Bóg nie zabrania
wam, abyście byli dobrzy i sprawiedliwi względem tych, którzy was nie zwalczali
z powodu religii ani nie wypędzali was z waszych domostw. Zaprawdę, Bóg miłuje
ludzi sprawiedliwych!}[Quran, Mumtahina 60:8]
Ten werset obala
błędne przekonanie, że islam promuje terroryzm i fanatyzm. Stwierdza jasno, że
wersety odnoszące się do wojny i walki dotyczą tylko tych, którzy atakują
muzułmanów lub uciskają ich. Do wszystkich innych, odnoszą się zasady
sprawiedliwości i życzliwości w traktowaniu.
Sprawiedliwość i
życzliwość to dwie podstawowe zasady prawa islamskiego. Prorok (pokój i
błosławieństwo Boga niech będzie z nim) odnośnie życzliwości powiedział: „Żaden
z was szczerze nie uwierzy dopóki nie kocha dla swojego brata, tego czego kocha dla
siebie.”
Natomiast odnośnie sprawiedliwości werset jest jasny: {Bóg miłuje
ludzie sprawiedliwych}.
Bóg polecił Prorokowi
(pokój i błogosławieństwo Boga niech będą z nim) w Koranie, aby był zawsze
sprawiedliwy wobec niemuzułmanów:
{Powiedz (o
Muhammad): "Wierzę w to, co zesłał Bóg z Księgi. Rozkazano mi, abym był
sprawiedliwy między wami. Bóg
jest naszym Panem i waszym Panem. Do nas należą nasze działania, do was należą
wasze działania. Nie ma żadnego dowodu między nami a wami. Bóg zbierze nas
razem i do Niego zmierza wędrowanie."[Quran, al-Shoora 42:15]
Muzułmanie
wierzą, że nie jest dopuszczalne, w żadnych okolicznościach, dla muzułmanina, aby
źle traktował niemuzułmanina, który nie jest wrogo nastawiony i nie walczy. Muzułmanin
nie może być agresywny wobec niego, albo zastraszać go lub terroryzować lub okradać jego bogactwo lub sprzeniewierzać
go lub pozbawić go prawa lub nie ufać mu, czy odmówić mu jego wynagrodzenia lub
oszukiwać podczas handlu.
Muzułmanie
wierzą, że jest obowiązkowe dla muzułmanów respektować traktaty lub
porozumienia zawarte z niemuzułmanami. Jeśli muzułmanin zgodził się na warunki
porozumienia, gdy np. niemuzułmanin dostał pozwolenie na wjazd do ich kraju
(czyli wizę) ma obowiązek przestrzegać zasad porozumienia, zagwarantować
bezpieczeństwo i nie jest dopuszczalne, aby krzywdził niemuzułmanina.
Nie ma powodu,
aby muzułmanie nie mogli współdziałać z niemuzułmanami, aby ustalić prawdę czy
zwalczać fałsz, w wspieraniu uciśnionych i zlikwidowaniu niebezpieczeństwa, np.zwalczanie
zanieczyszczenia lub w celu ochrony środowiska, lub w celu zwalczania epidemii i tak dalej.
Historia życia
Proroka Muhammada (pokój i błogosłąwieństwo Boga niech będzie z nim) daje wiele
przykładów jego tolerancyjnego współistnienia z niemuzułmanami. Niektórzy z
jego sąsiadów byli niemuzułmanami i Prorok był hojny wobec nich i wymieniał
podarunki. Prorok (pokój i błogosławieństwo Boga niech będzie z nim) odwiedzał
ich, gdy chorowali i robił z nimi interesy. Była żydowska rodzina, której regularnie
dawał jałmużnę, a muzułmanie po jego śmierci nadal dawali tej rodzinie
jałmużnę. [Abu Ubayd, al-Amwaal, p. 613]
Kiedy
chrześcijańska delegacja z Etiopii przybyła do Medyny, Prorok (pokój i
błogosłąwieństwo Boga niech będzie z nim) otworzył im swój meczet, aby mogli
się tam zatrzymać, ugościł ich hojnie i osobiście podawał im posiłki. Powiedział:
"Byli hojnii
dla naszych towarzyszy, więc chcę być hojny dla nich osobiście ..."
Chodzi tutaj o
sytuację kiedy wielu muzułmanów uciekło przed prześladowaniami do Abisynii i
tam dostali azyl. [Ibn Hamdun, ‘at-Tazkira al-Hamduniyya,’
vol. 2, p. 95; Siba’i, Mustafa, ‘Min
Rawai Hadaratina,’ p. 134]
Prorok, w wielu
listach do emisariuszy, podkreśla, że instytucje religijne nie powinny być
naruszone.
Tu, jedno z pism skierowanych do przywódców religijnych Saint
Catherine na górze Synaj, którzy ubiegali się o ochronę od muzułmanów:
"To
jest wiadomość od Muhammada ibn Abdullah, jako przymierze z tymi, którzy
przyjmują chrześcijaństwo, blisko czy daleko, jesteśmy z nimi. Zaprawdę, Ja,
pomocnicy i moi zwolennicy będziemy bronić ich, gdyż chrześcijanie są moimi
obywatelami i na Allaha powstrzymam wszystko, co nie podoba im się. Zabronione
jest stosowanie przymusu wobec nich. Nie mogą być usunięci z pracy, ani ich
mnisi z klasztorów. Nikt nie ma prawa do zniszczenia miejsca ich kultu, do jego
uszkodzenia lub wynoszenia czegokolwiek z nich, do domów muzułmanów. Jeżeli
ktoś postąpi tak, będzie to jednoznaczne ze zerwaniem przymierza z Allahem i
nieposłuszeństwem wobec Proroka. Zaprawdę, oni są moimi sprzymierzeńcami i mają
zapewnione prawo do ochrony przed wszystkim, co im zagraża. Nikt nie może
zmusić ich do odbycia podróży lub do walki. Muzułmanie mają obowiązek walczyć
za nich. Ślub chrześcijanki z muzułmaninem nie może mieć miejsca bez jej
aprobaty. Mąż nie ma prawa zabronić odwiedzać jej miejsca modlitwy. Ich kościoły
są uznane za chronione. Nie można zabraniać im remontować ich świątyń. Nikt z
narodu nie ma prawa do nieposłuszeństwa wobec przymierza aż do ostatniego dnia
(koniec świata)." (tolerancja w islamie)
W historii
islamu, znajdujemy wspaniały przykład, jak muzułmański władca powinien traktować
ludność niemuzułmańską. Sułtan Maroka, Muhammad ibn Abdullah, wydał edykt
odnośnie traktowania Żydów:
"...Muszą
traktować żydowskich mieszkańców naszego miasta według absolutnego standardu
sprawiedliwości ustanowionego przez Boga. Żydzi muszą być traktowani przez
prawo na równych zasadach z innymi osobami, tak aby nikt nie poczuł najmniejszej
niesprawiedliwości, ucisku lub nadużycia. Nikt z ich społeczeństwa lub z zewnątrz
nie ma prawa popełniać przestępstwa przeciwko nim i ich własności. Ich
rzemieślnicy nie mogą być zmuszani do
eksploatacji wbrew ich woli i muszą być wypłacane im pełne wynagrodzenie za
wykonywaną pracę. Każdy ucisk powoduje, że ciemiężca znajdzie się w ciemności w
Dniu Sądu Ostatecznego, a my nie aprobujemy takiego wykroczenia. Wszyscy są
równi w oczach naszego prawa, a my będziemy karać każdego, kto krzywdzi lub
podejmuje agresję przeciwko Żydom. To prawo które tutaj oświadczyliśmy jest tym
samym prawem, które zawsze było znane, ustalone i podane. Wydaliśmy ten edykt,
aby ostrzec wszystkich, którzy mogą chcieć zła dla Żydów i aby Żydzi mogli mieć
większe poczucie bezpieczeństwa, a osoby chcące szkody mogą powstrzymać sie ze
względu na większe poczucie strachu.”[ Qaradawi, Yusuf,
‘al-Aqaliyyat ad-Diniyya wa-Hal al-Islami,’ p. 58-59]
Jako muzułmanie,
w naszych relacjach mamy obowiązek być sprawiedliwymi, nie faworyzować jedną osobę
nad drugą ze względu na rasę, religię, bogactwo lub społeczny status i musimy
być życzliwi dla całego stworzenia Boga. Nie tylko dla ludzi, ale również dla
zwierząt, roślin i Ziemi. Do takiego wysokiego poziomu życzliwości i sprawiedliwości
muzułmanie powinni zawsze dążyć.
źródło: Verses of the day Collection, Ramadan 2012,
Sheikh Abu Muawiyah Ismail Kamdar
Sheikh Abu Muawiyah Ismail Kamdar