Kilka rzeczy o ramadanie.

Poniżej przedstawiam podstawowe rzeczy, jakie warto wiedzieć o ramadanie:

1. W ramadanie nie chodzi o głód.

W godzinach dziennych, kiedy pościmy, prowadzimy normalne życie rodzinne i zawodowe  - po prostu powstrzymujemy się od jedzenia, picia, współżycia  i złego zachowania,  jak np.: przeklinanie, obgadywanie,niemiłe zachowanie.

Powstrzymywanie się od tego rodzaju zachowania daje spokój ducha, który pozwala jasno i racjonalnie myśleć. Pomaga to w byciu produktywnym, zamiast spędzać czas na myśleniu o złych uczuciach w swoim życiu, które mogą sprawić, że jesteśmy źli lub w depresji.

Ramadan jest okazją, aby wybaczyć, odpuścić i skoncentrować się na tym, co najważniejsze.

2. Pościmy nie tylko od jedzenia.

W rzeczywistości pościmy od wszelkich intensywnych pragnień fizycznych i duchowych. Pościmy od złości, smutku i frustracji. Oczywiście, nie można kontrolować, co sprawia, że jesteśmy zdenerwowani, ale można kontrolować sposób, w jaki reagujemy na sytuację i podczas miesiąca ramadanu mamy szansę potrenować to. 

3. Post jest dla nas treningiem.

Ramadan  przychodzi  raz w roku, jako przypomnienie i jako sposób od Boga na ćwiczenie naszej powściągliwości i samokontroli, które pomogą nam przez następny rok.
Podczas ramadanu powstrzymujemy się również od rzeczy, które są dla nas dozwolone normalnie, jak jedzenie i picie, czy współżycie z mężem czy żoną, bo jeśli będziemy w stanie powstrzymać się od rzeczy dozwolonych przez ten miesiąc, przez następne miesiące in sha Allah będzie nam łatwiej powstrzymać się od rzeczy zabronionych –haram.

Post jest również jednym z pięciu filarów islamu. Filar jest czymś, co zbliża nas do Boga i czyni nas silniejszym i stabilniejszym.

.

4. Nie musisz nam współczuć.

“O mój Boże, nie możesz jeść i pić przez następne 15 gdzin? Przykro mi!”. 

Nie. Nie musi ci być przykro. Mimo, że post może uczynić nas zmęczonymi, to jednak to, co otrzymujemy w zamian jest absolutnie warte tego. Uczucie, że jesteśmy w stanie  powstrzymać się od działań, które zazwyczaj tylko żywią nasze ego daje ogromną siłę.

Post, to przede wszystkim budowanie połączenia z Bogiem. Między nami a naszymi duszami. Powstrzymujemy nasze umysły od bycia niewolnikami naszych fizycznych ciał i tego, co pragną – to jest wspaniałe uczucie.

5. Muzułmanie w rzeczywistości nie poszczą całe 30 dni bez przerwy.

Właściwie pościmy od świtu do zachodu słońca. Przerywając post po zachodzie słońca jesteśmy wdzięczni Bogu za to, co mamy, zwykła woda staje się, czymś bardzo ważnym, a jedzenie, które do tej pory jedliśmy bez zastanowienia, smakuje o wiele lepiej. Czas nocy sprzyja większej refleksji nad tym, co dostajemy od Boga każdego dnia i dlatego część nocy spędzamy na modlitwie, dua i wychwalaniu Boga.

5. Duchowy element ramadanu.

Zamiast myśleć o każdej sekundzie zbliżającej nas do przerwania postu i obmyślania i przygotowywania wyszukanych potraw, pomyślmy, że w ramadanie nie chodzi o jedzenie, ale o głębszy sens. Myśląc i koncentrując się jedynie na jedzeniu i odczuwanym głodzie, czy pragnieniu, tracisz duchowy aspekt ramadanu. Post jest dyscypliną, która zmusza nas, abyśmy zapomnieli o jedzeniu, a skupili się na tym, kim jesteśmy, dlaczego tu jesteśmy i co zrobimy, abyśmy stali się najlepszą wersją samych siebie.

6. Ramadan to umiarkowanie.

Gdy muzułmanie poszczą przez długie, 16-godzin dnia, jest bardzo kuszące, aby zobaczyć zachód słońca i wypełnić nasze talerze jak największą ilością żywności, jaką możemy zmieścić w naszych żołądkach. W rzeczywistości , nasze ciała, aby przeżyć nie potrzebują tak dużej ilości jedzenia.

Jedną z najpotężniejszych rzeczy w poście jest nasza zdolność wytrzymania długiego okresu czasu bez jedzenia i wody, podobnie jak wielu biednych ludzi ma na codzień.  Ograniczenie spożycia żywności jest treningiem dla naszego ciała, aby jeść tylko to, co jest konieczne.

Karmienie nasze ego dużą ilością materialnych rzeczy, nigdy nie da nam możliwości ubiegania się tylko o to, co nam jest w rzeczywistości potrzebne, jedynie pozwala nam myśleć, że powinniśmy mieć wszystko, cokolwiek chcemy i coraz więcej.

W ramadanie tym bardziej powinniśmy zastosować się do zaleceń żywieniowych Proroka Muhammada (pokój  z nim), żeby jeść zdrowo i napełniać nasze żołądki 1/3 jedzenia, 1/3 wody i pozostawić 1/3 dla oddechu. Stosując się do tego, na pewno będziemy lepiej się czuć. Bardzo ważne, abyśmy nie rezygnowali z suhuru, czyli posiłku przed świtem.

Aboo Saeed al–Khudree przekazał, że  Prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Boga z nim) powiedział:

„Jedzenie posiłku przed świtem w ramadanie jest błogosławieństwem, więc nie rezygnuj z niego, nawet jeśli miałby to być tylko łyk wody. Bóg Potężny i Jego aniołowie przesyłają błogosławieństwa tym, którzy zjedli posiłek przed świtem " [hadis Ahmad]

Jeśli śniadanie jest postrzegane jako ważny posiłek, zdrowy SUHUR jest jeszcze bardziej istotny. Zalecana jest żywność wolno trawiona,  jak jęczmień, owies i soczewica  oraz warzywa oraz powinno się unikać produktów tłustych i słodkich. Powinniśmy pamiętać o wodzie, aby nawodnić się. Sunną jest również szybkie przerwanie postu z chwilą zachodu słońca, daktylami lub wodą.

7. Post jest dobry dla naszego zdrowia.

Według badań z 2007 roku przeprowadzonych przez University of California w Berkeley, post  może zmniejszyć ryzyko chorób układu krążenia i nowotworów, cukrzycy dolnej, chroni przed niektórymi skutkami chorób Alzheimera i Parkinsona i poprawę funkcji poznawczych.

Żródło TUTAJ.

9. Ramadan jest miesiącem Koranu.

Ramadan jest miesiącem, kiedy Koran został objawiony Prorokowi Muhammadowi (pokój i błogosławieństwo Boga z nim). W rezultacie, Ramadan jest również znany jako miesiąc recytowania tekstu Koranu z odnowionym zaangażowaniem do realizacji zadania. Muzułmanie są zachęcani do ukończenia recytacji pełnegoKoranu co najmniej raz w miesiącu.

10. Nie każdy musi pościć.

Postu nie musi przestrzegać: osoba chora, w podrózy, dziecko przed osiągnięciem dojrzałości płciowej, kobiety w ciąży lub karmiące piersią, osoby starsze, dla których post byłby szkodliwy, osoba zmuszona siła/grożbą do przerwania postu.[fatwa]

11. Eid- święto zakończenia postu.

Ramadan kończy się Eid al-Fitr, świętem z okazji zakończenia postu. Zaczyna się specjalną poranną modlitwą, przed którą trzeba zjeść choć mały posiłek, najlepiej daktyle. Muzułmanie ubierają się w najlepsze ubrania i odwiedzają przyjaciół i krewnych oraz dają sobie upominki. TUTAJ więcej.

Podsumowanie, dlaczego muzułmanie poszczą?

• Ponieważ Bóg nam przepisał post: 

{O wy, którzy wierzycie!
Jest wam przepisany post,
tak jak został przepisany tym,
którzy byli przed wami
- być może, wy będziecie bogobojni -} [Koran, 2:183, tł. Bielawskiego]

•  Aby rozwinąć i wzmocnić nasze umiejętności samokontroli, tak, abyśmy mogli odrzucić bezprawne pragnienia i złe nawyki, a więc "ochronę przed złem". W poście, powstrzymując się od naturalnej potrzeby człowieka do zaspokojenia własnego apetytu, ćwiczymy naszą zdolność samokontroli, dzięki czemu możemy następnie zastosować ją do naszego codziennego życia, aby prowadzić do samodoskonalenia

 

• Aby zbliżyć się do Boga, aby stał sie On rzeczywistością w naszym życiu. Kiedy znosimy rygor postu wyłącznie ze względu na Boga przykazanie, wiedząc i czując, że On widzi wszystkie nasze działania, potęguje to świadomość Boga w naszych sercach.

• Dobroczynność i hojność jest szczególnie zalecana w czasie ramadanu. Uczymy się dawać, a nie brać. Bycie na czczo pozwala nam odczuć cięzką sytuację innych i chęć pomocy.

Post w islamie to nie tylko powstrzymywanie się od jedzenia i picia, ale od każdego rodzaju egoistycznego pragnienia i niesprawiedliwości. Jest to post nie tylko ciała, ale przede wszystkim ducha i charakteru.

Niech Bóg ułatwi nam nasz post, niech uczyni go drogą do samodoskonalenia naszych charakterów oraz szansą zbliżenia się do Niego i niech wybaczy nam nasze grzechy. Amin.


opracowane na podstawie Marwa Abdelghani article: "10 things I wish everyone knew about Ramadan."

Malzenstwo Proroka Muhammada z Zaynab bint Jahsh

Jak się przekonamy, historia Zaynab jest w rzeczywistości dobrym dowodem na prawdziwość Proroka (pokój z nim).

Zaynab bint Jahsh wyszła za mąż za proroka Muhammada (niech pokój będzie z nim) w 5 Ah, gdy miała trzydzieści pięć lat, ale dopiero po rozwodzie jej pierwszego małżeństwa, które zostało zorganizowane przez nikogo innego jak Proroka (pokój z nim). Zaynab bint Jahsh była kuzynką Proroka (pokój z nim). Pochodziła z jednej z najszlachetniejszych rodzin Kurajszytów i oczekiwano, że poślubi mężczyznę o takim samym wysokim statusie społecznym.

Prorok (pokój z nim) wiedział, że pobożność, a nie status społeczny powinien być głównym czynnikiem w podejmowaniu decyzji o małżeństwie. Chciał, aby poślubiła ona Zayda ibn Haris, byłego niewolnika Khadijy, którego Prorok (pokój z nim) uwolnił i przyjął jako syna w wieku ośmiu lat.

Prorok Muhammad (pokój z nim) obserwował zarówno Zayda i Zaynab jak dorastają i pomyślał, że będą tworzyć dobrą parę i że ich małżeństwo będzie dowodem na to, że nie ważne jest to, jakich kto ma przodków, ale raczej ich religijność. Kiedy Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) poprosił o jej rękę w imieniu Zayda, rodzina Zaynab była w szoku wobec idei poślubienia przez nią uwolnionego niewolnika. Ponadto Zaynab chciała poślubić Proroka (pokój z nim) i faktycznie jej rodzina już zaproponowała małżeństwo prorokowi.

Początkowo Zaynab odmówiła. Zayd miał również zastrzeżenia co do tego pomysłu, jednak  ostatecznie chcąc posłuchać Proroka (pokój z nim) oboje zgodzili się na małżeństwo. Prorok dał posag dla Zaynab w imieniu Zayda, składający się z dziesięciu dinarów sześćdziesiąt dirhamów, welon, okrycie wierzchnie, koszulę i znaczną ilość żywności i daktyli.

Małżeństwo niestety nie było sukcesem. Zaynab i Zayd nie pasowali do siebie. Po około roku, pojawiły się problemy między nimi i Zayd narzekał na nią Prorokowi (pokój z nim), który powiedział mu, aby pozostał z żoną i był bogobojny.

Zayd zapytał Proroka (pokój z nim) o zgodę na rozwód Zaynab więcej niż jeden raz i mimo, że Prorok (pokój z nim) zalecał Zaydowi,aby się nie rozwodził, ostatecznie rozwód nastąpił. Prorok (pokój z nim), następnie otrzymał polecenie od Boga, aby poślubił Zaynab, co zrobił w 5 Ah.

Wśród pogańskich Arabów był zwyczaj, że adoptowany syn był jak rodzony syn. Nosił nazwisko swojego przybranego ojca i  dziedziczył po nim. Islam uchylił ten zwyczaj. Islam  chroni rodowód. Człowiek może adoptować dziecko i dbać o nie, ale to dziecko nie może przyjąć rodowodu swojego przybranego ojca. Musi zachować nazwisko rodowe. Więcej o ADOPCJI w islamie TUTAJ



Bóg mówi w Koranie:

 {On nie czynił waszych dzieci adoptowanych
- waszymi synami.
To tylko powiedzenie waszych ust,
Bóg zaś mówi prawdę
i On prowadzi prostą drogą.

Nazywajcie ich imieniem ich ojców,
to będzie sprawiedliwsze u Boga.
A jeśli nie znacie ich ojców
- to niech będą waszymi braćmi w religii
i waszymi podopiecznymi.
I nie będziecie mieli żadnego grzechu,
jeśli uczynicie coś przez pomyłkę,
ale będziecie mieli grzech za to,
co świadomie zamierzą wasze serca.
Bóg jest Przebaczający, Litościwy!} [Koran,33:4-5, tł. Bielawskiego]

Poślubiając Zaynab, Prorok (pokój z nim) pokazał w najbardziej jasny z możliwych sposobów, że w islamie adoptowany syn nie jest taki sam jak naturalny syn i że opiekun adoptowanego syna ma prawo poślubić kobietę, która była kiedyś żoną tego adoptowanego syna.

W wersie: 

{A kiedy powiedziałeś temu,
którego Bóg obdarzył dobrodziejstwami
i którego sam obdarzyłeś dobrodziejstwami:
"Zatrzymaj przy sobie swoją żonę
i bój się Boga!"
- ty skrywałeś w swojej duszy to,
co Bóg miał ujawnić,
w obawie przed ludźmi;
podczas gdy Bóg bardziej zasługuje na to,
aby się Go obawiać.
A kiedy Zaś wywiązał się względem niej
ze wszystkich swoich powinności,
daliśmy ją tobie za żonę,
aby wierni nie mieli żadnej trudności,
jeśli chodzi o żony i ich adoptowanych synów,
kiedy wywiążą się względem nich ze swoich powinności.
Rozkaz Boga ma być spełniony!} [Koran, 33:37, tł Bielawskiego,]

Ibn Jarîr przekazał, że Aisha (niech Allah będzie z niej zadowolony) powiedziała: “Jeśli Muhammad miałby kiedykolwiek ukryć coś, co zostało mu objawione z Księgi Boga, ukryłby werset: {ty skrywałeś w swojej duszy to,
co Bóg miał ujawnić,
w obawie przed ludźmi;
podczas gdy Bóg bardziej zasługuje na to,
aby się Go obawiać.}”.

Bóg wcześniej objawił mu, że Zaynab bint Jahsh miała być jedną z jego żon. Prorok (pokój z nim) nie powiedział o tej sprawie. Wtedy Bóg objawił ten werset.

Jeśli Prorok (pokój z nim) miałby ukryte motywy, mógłby tą sprawę rozwiązać w znacznie bardziej subtelny sposób. Zamiast tego został  postawiony w sytuacji, która wymusiła na nim coś, czego inaczej by nie chciał zrobić.

To jednak pochodziło z mądrości Boga. Jeśli Prorok (pokój z nim) powiedziałby jedynie, że adoptowani synowie nie są prawdziwymi synami, dlatego opiekunowie mogą poślubić byłe żony ich adoptowanych synów, to nie miałoby to tego samego efektu, bowiem praktyki kulturowe i tabu są dość silne. Na przykład, jako muzułmanie wszyscy wiemy, że rasa i pochodzenie etniczne nie są ważne. Jednak widzimy problemy, które prawie zawsze pojawiają się, gdy muzułmanka chce wyjść za muzułmanina  z innej grupy etnicznej. Dlatego Prorok (pokój z nim) otrzymał rozkaz, aby ją poślubić tytułem przykładu.

W następnym wersie Bóg kontynuuje:

{Nie ma winy Proroka w tym,
co nałożył na niego Bóg,
zgodnie ze Swoim obyczajem
ustanowionym przez Niego dla minionych pokoleń.
Rozkaz Boga jest rozstrzygnięciem zdecydowanym.} [Koran, 33:38, tł. Bielawskiego]

Nie można opierać swojej wiedzy na fałszywych przekazach, nauka hadisów ma dokładne wytyczne i reguły. Hadisy są klasyfikowane jako autentyczne (Sahih), dobre (hasan), słabe (da`îf), odrzucone (munkar) i sfabrykowane (mawdû`). Ta klasyfikacja nie jest samowolna ani według czyichś pragnień. Hadis jest oceniany w oparciu o badanie  łańcuchów przekazu za pomocą którego dotarł do nas. Jeśli sieć transmisji ma braki lub sprzeczności lub zawiera ludzi, którzy znani byli jako kłamcy to hadis nie jest akceptowany. więcej o hadisach TUTAJ

Oczywiście,niektórzy orientaliści i inni wrogowie islamu radośnie przekazują fałszywe informacje, aby mieć trochę brudu, które rzucą na Proroka (pokój z nim). Nie wspomnają jednak, że historia nie jest autentyczna. Oni po prostu przekazują ją jako fakt, licząc na niewiedzę ludzi...