Czynienie dobrych uczynków:
Pierwsze dziesięć dni miesiąca Hijjah (Dhul-Hijjah) są najlepszymi i najbardziej wartościowymi dniami roku. Są to dni, podczas których Allah subhana wa taala najbardziej lubi dobre uczynki. Na ten temat Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: “Najlepsze dni na świecie to te dziesięć dni." [Saheeh: przekazany przez al-Bazzaar (1/234). Uznany za autentyczny przez Shaykh al-Albaanee w Saheehul-Jaami’ (no. 1133).]
Imaam Ibnul-Qayyim (d.751H) – rahimahullaah – powiedział: “Zaprawdę, te dni są najbardziej wspaniałe wśród wszystkich dni u Boga. I zostało potwierdzone w Sahih Buhari (2/382), od Ibn’Abbas (radiyallaahu ’anhumaa), który powiedział, że Wysłannik Boga (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: “Nie ma dni podczas których dobre uczynki byłby bardziej miłe Bogu niż te (dziesięć) dni.” Wówczas został zapytany: “Nawet nie jihad na drodze Allah?” On odpowiedział: “Nawet nie jihad na drodze Allah, z wyjątkiem tego, kto poszedł (walczyć w bitwie) samym sobą i swoim majątkiem i wrócił bez niczego.” I to są te dni, o których Allah mówi w Koranie:
{Na jutrzenkę! Na dziesięć nocy} [Koran, 89:1-2]
Dlatego zalecane jest zwiększenie wypowiadania takbeer (mówiąc Allahu Akbar), tahleel (mówiąc Laa ilaaha illallaah) oraz tamheed (mówiąc Alhamdulillah) podczas tych dni. [zapoznaj się z Zaadul-Ma’aad (1/56)]
Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: “ Nie ma wspanialszych dni u Boga, podczas których dobre uczynki są bardziej miłe Jemu, niż te dziesięć dni. Zwiększ więc podczas tych dni liczbę wypowiadania tasbeeh (Subhanallah), tahmeed, tahleel i takbeer." [Saheeh: powiązane z at-Tabaraanee w al-Kabeer (3/110/1), uznany za autentyczny przez al-Mundharee w at-Targheeb wat-Tarheeb (2/24)]
To wskazuje, że te dziesięć dni są lepsze niż wszystkie inne dni roku, bez wyjątku, nawet są lepsze od ostatnich dziesięciu dni Ramadanu. Ale ostatnie dziesięć nocy Ramadanu są lepsze, ponieważ zawierają Laylat al-Qadr (Noc Przeznaczenia), które są lepsze niż tysiąc miesięcy. [zobacz Tafseer Ibn Katheer, 5/412]
Post w dniu Arafah:
Dziewiąty dzień miesiąca Hijjah (Dhul-Hijjah) jest dniem Arafah, w tym dniu pielgrzymi zbierają sie na górze Arafah modląc się i wznosząc prośby do ich Pana. Jest mustahabb (bardzo zalecane) dla tych, którzy nie są na pielgrzymce poszczenie w tym dniu, ponieważ Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) został zapytany o post w dniu Arafah i odpowiedział: “To zmazuje grzechy minionego roku i nadchodzącego roku.” [Muslim (no. 1162), od Aboo Qataadah].
Podobnie, Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: “Nie ma dnia podczas, którego Allah uwalnia bardziej ludzi od Ognia niż dzień Arafah.” [Muslim (no. 1348), od ’Aa‘ishah (radiyallaahu ’anhaa)]
Ubój w dzień An-Nahr i Eid-Adha lub przez kolejne trzy dni:
Dziesiąty dzień miesiąca Hijjah jest znany, jako dzień an-Nahr (uboju), bowiem jest to znak końca głównego obrzędu Hajj (Pielgrzymki) i upamiętniający Błogosławieństwo i Miłosierdzie Allah, kiedy podarował Prorokowi Abrahamowi (’alayhis-salaam) baranka, aby ofiarował go zamiast jego pierworodnego syna Ismaela (’alayhis-salaam). Z tych dziesięciu najlepszych dni roku, najlepszym dniem roku u Allah jest dzień an-Nahr.
Shaykhul-Islaam Ibn Taymiyyah (d.728H) – rahimahullaah powiedział: “Najbardziej doskonałym dniem tygodnia jest Piątek, a najdoskonalszym dniem roku jest dzień an-Nahr, a niektórzy uczeni powiedzieli, że jest nim dzień Arafah. Jednak pierwsza opinia jest właściwa, bowiem jest przekazane w Sunan kolekcji, że Prorok (sallah Allahu alejhi wa sallam) powiedział:
“Najdoskonalszymi dniami u Allah jest dzień an-Nahr, następnie dzień al-Qarr (dzień, w którym muzułmanie zamieszkali w Mina)” [Saheeh: Aboo Daawood (no. 1765), od ’Abdullaah Ibn Qart (radiyallaahu ’anhu). Uznany za autentyczny przez al-Albaanee w Irwaa‘ul-Ghaleel (no. 2018). Majmoo’ul-Fataawaa (25/288).]
“Najdoskonalszymi dniami u Allah jest dzień an-Nahr, następnie dzień al-Qarr (dzień, w którym muzułmanie zamieszkali w Mina)” [Saheeh: Aboo Daawood (no. 1765), od ’Abdullaah Ibn Qart (radiyallaahu ’anhu). Uznany za autentyczny przez al-Albaanee w Irwaa‘ul-Ghaleel (no. 2018). Majmoo’ul-Fataawaa (25/288).]
Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: “Największy dzień podczas Hajj jest Dzień an-Nahr (uboju).” [Saheeh: Aboo Daawood (no. 1945), od Ibn ’Umar (radiyallaahu ’anhu). Uznany za autentyczny przez al-Albaanee w al-lrwaa‘ (no. 1101)]
Dzień an-Nahr jest również znany jako Eid-Adha (Święto Ofiarowania) i jest jednym z dwóch głównych świąt, które Bóg podarował tej Ummie.
Anas (radiyallaahu ’anhu) powiedział: “Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) przybył do Medina i ludność Medina posiadała dwa dni świąteczne pochodzące jeszcze z czasów jahiliyah (czas ignorancji przed islamem). Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział więc:
“Przyszedłem do was i mieliście dwa dni zabawy i rozrywki za czasów jahiliya, ale Allah zastąpił je czymś lepszym dla was: dniem al-Adha (uboju) i dniem al-Fitr (na zakończenie Postu).” [Saheeh: Ahmad (3/103). Uznany za autentyczny przez al-Haafidh Ibn Hajr w Bulooghul-Maraam (no. 398).]
Anas (radiyallaahu ’anhu) powiedział: “Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) przybył do Medina i ludność Medina posiadała dwa dni świąteczne pochodzące jeszcze z czasów jahiliyah (czas ignorancji przed islamem). Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział więc:
“Przyszedłem do was i mieliście dwa dni zabawy i rozrywki za czasów jahiliya, ale Allah zastąpił je czymś lepszym dla was: dniem al-Adha (uboju) i dniem al-Fitr (na zakończenie Postu).” [Saheeh: Ahmad (3/103). Uznany za autentyczny przez al-Haafidh Ibn Hajr w Bulooghul-Maraam (no. 398).]
Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział również: “Dzień al-Fitr, dzień an-Nahr i dni at-Tashreeq (trzy dni po an-Nahr) są naszymi dniami świątecznymi (Eid) i są to dni jedzenia i picia (oczywiście nie alkoholu).” [Saheeh: Ahmad (no. 1945), od ’Uqbah Ibn ’Aamir (radiyallaahu ’anhu). Uznany za autentyczny przez al-Albaanee w Saheehul-Jaami’ (no. 8192).]
Eid-Adha, jest dniem, w którym muzułmanie ubijają wielbłąda, krowę, barana lub kozę na pamiątkę ofiarowania przez Proroka Ibrahima (’alayis-salaam) barana. Według najmocniejszej opinii wśród uczonych, poświęcenie zwierzęcia jest obowiązkiem dla tych wszystkich, którzy są w stanie to zrobić. [Ibn Taymiyyah w Majmoo’ul-Fataawaa (23/162-164).] Oparte jest to na hadisie, w którym Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) mówi: “Ten, kto ma możliwość poświęcić zwierzę, a zdecydował nie robić tego, nie powinien podchodzić do naszych miejsc świątecznej modlitwy. [Hasan: Ibn Maajah (no. 3123), od Aboo Hurayrah (radiyallaahu ’anhu). Uznany za uatentyczny przez Shaykh al-Albaanee w Takhreej Mushkilatul-Fiqr (no. 398)]
oraz mówi: “Ktokolwiek poświęcił zwierzę przed modlitwą, pozwól mu to zrobić ponownie. Ale ktokolwiek nie poświęcił, niech poświęci.” [Bukhaaree (no. 5562) i Muslim (no. 1960), od Jundub Ibn ’Abdullaah al-Bajalee (radiyallaahu ’anhu)] Więc nakaz ten dotyczy tych, którzy mają możliwość uczynić to.
oraz mówi: “Ktokolwiek poświęcił zwierzę przed modlitwą, pozwól mu to zrobić ponownie. Ale ktokolwiek nie poświęcił, niech poświęci.” [Bukhaaree (no. 5562) i Muslim (no. 1960), od Jundub Ibn ’Abdullaah al-Bajalee (radiyallaahu ’anhu)] Więc nakaz ten dotyczy tych, którzy mają możliwość uczynić to.
Odnośnie tych, którzy mają intencję poświęcenia zwierzęcia – normalnie głowa rodziny- to osoby te mają zabronione obcinanie włosów i paznokci, począwszy od pierwszego dnia miesiąca Hijjah aż do poświęcenia. Wysłannik Allah (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: ”Kiedy rozpocznie się dziesięć dni i jeden z was planuje dokonać poświęcenia zwierzęcia, niech nie obcina swoich włosów i paznokci.” [Muslim (no. 1977), od Umm Salamah (radiyallaahu ’anhaa)]
Bóg mówi w Koranie:
"Dla każdego narodu ustanowiliśmy
jakieś obrzędy kultowe,
aby ludzie wspominali imię Boga
nad zwierzęciem z trzody,
które On nam dał jako zaopatrzenie.
Bo Bóg wasz - to Bóg Jeden!
Jemu więc poddajcie się całkowicie!
Obwieszczaj radosną wieść
ludziom pokornym!
35 Tym, których serca drżą,
kiedy jest wspominane imię Boga;
tym, którzy cierpliwie znoszą to, co ich spotyka;
tym, którzy odprawiają modlitwę;
tym, którzy rozdają z tego,
w co ich zaopatrzyliśmy.
36 Dla was umieściliśmy zwierzęta ofiarne
wśród symboli kultu Boga.
Dla was z nich jest dobro.
Wspominajcie więc imię Boga nad nimi,
ustawionymi w szeregu.
Potem, kiedy leżą na boku,
jedzcie z nich
i nakarmcie skromnego i proszącego wstydliwie.
W ten sposób poddaliśmy je wam
- być może, będziecie wdzięczni!
37 Nie dosięgnie Boga
ani ich mięso, ani ich krew,
lecz dosięgnie Go wasza bogobojność.
W ten sposób On podporządkował je wam,
abyście głosili wielkość Boga
za to, iż On was poprowadził drogą prostą.
I zwiastuj radosną wieść dobrze czyniącym!" [Koran, 22:34-37]
W związku z powyższym, należy rozumieć, że celem poświęcenia zwierzęcia jest wypełnienie nakazu Boga i pokazać, że jest się bogobojnym. Oznacza to, że możemy poświęcić nawet nasze najbardziej wartościowe rzeczy, jeśli Bóg prosi nas o to oraz że możemy nawet poświęcić to, co kochamy najbardziej, tak jak Prorok Abraham, który zdecydował się poświęcić swego syna Ismaila (Izmaela). W pewnym sensie, Qurban oznacza, że możemy pozbyć się uczucia miłości do ziemskich dóbr i poświęcić wszystko w imię Boga.
Mięso powinno być podzielone, część zostawiamy dla siebie, a resztę rozdajemy rodzinie, sąsiadom, biednym.
Bóg mówi w Koranie:
"Dla każdego narodu ustanowiliśmy
jakieś obrzędy kultowe,
aby ludzie wspominali imię Boga
nad zwierzęciem z trzody,
które On nam dał jako zaopatrzenie.
Bo Bóg wasz - to Bóg Jeden!
Jemu więc poddajcie się całkowicie!
Obwieszczaj radosną wieść
ludziom pokornym!
35 Tym, których serca drżą,
kiedy jest wspominane imię Boga;
tym, którzy cierpliwie znoszą to, co ich spotyka;
tym, którzy odprawiają modlitwę;
tym, którzy rozdają z tego,
w co ich zaopatrzyliśmy.
36 Dla was umieściliśmy zwierzęta ofiarne
wśród symboli kultu Boga.
Dla was z nich jest dobro.
Wspominajcie więc imię Boga nad nimi,
ustawionymi w szeregu.
Potem, kiedy leżą na boku,
jedzcie z nich
i nakarmcie skromnego i proszącego wstydliwie.
W ten sposób poddaliśmy je wam
- być może, będziecie wdzięczni!
37 Nie dosięgnie Boga
ani ich mięso, ani ich krew,
lecz dosięgnie Go wasza bogobojność.
W ten sposób On podporządkował je wam,
abyście głosili wielkość Boga
za to, iż On was poprowadził drogą prostą.
I zwiastuj radosną wieść dobrze czyniącym!" [Koran, 22:34-37]
W związku z powyższym, należy rozumieć, że celem poświęcenia zwierzęcia jest wypełnienie nakazu Boga i pokazać, że jest się bogobojnym. Oznacza to, że możemy poświęcić nawet nasze najbardziej wartościowe rzeczy, jeśli Bóg prosi nas o to oraz że możemy nawet poświęcić to, co kochamy najbardziej, tak jak Prorok Abraham, który zdecydował się poświęcić swego syna Ismaila (Izmaela). W pewnym sensie, Qurban oznacza, że możemy pozbyć się uczucia miłości do ziemskich dóbr i poświęcić wszystko w imię Boga.
Mięso powinno być podzielone, część zostawiamy dla siebie, a resztę rozdajemy rodzinie, sąsiadom, biednym.
Wychwalanie Allah poprzez takbeer:
Począwszy od dnia Arafah (9-ty dzień Dhul-Hijjah), aż do modlitwy Asr trzynastego dnia tego miesiąca są to dni, w których takbeeraat (mówiąc Allahu Akbar) powinno się recytować. Imaam al-Khattaabee (d.456H) – rahimahullaah powiedział: “Mądrościa jaka kryje się za recytowaniem takbeeraat w tych dniach jest to, że za czasów jahiliya (przed islamem), mieli w zwyczaju ubijać dla ich tawaagheet (fałszywych bożków). Dlatego takbeeraat został przepisany, aby naznaczyć, że czyn uboju jest skierowany jedynie ku Allah i wymieniając tylko Jego Imiona.” [cytat z Fathul-Baaree (21/586)]
Shaykhul-lslaam Ibn Taymiyyah – rahimahullaah – powiedział: “Wszelka Chwała należy się Allah. Najbardziej właściwą opinią odnośnie takbeer, którą popierało większość Salaf (Pobożni Poprzednicy) i uczonych pośród Towarzyszy i Imamów, jest zaczynanie recytowania takbeer od Fajr w dniu Arafah, aż do ostatniego dnia at-Tashreeq (13 dzień miesiąca Hijjah), po każdej modlitwie.” [Majmoo’ul-Fataawaa (24/220). Jednak, właściwsze wydaje się, żeby nie ograniczać recytowania takbeeraat tylko do czasu po każdej modlitwie, jak al-Haafidh Ibn Hajr wskazał w Fathul-Baaree (21/587)]
Ibn Abee Shaybah zrelacjonował: “Ali (radiyallaahu ’anhu) recytował takbeer zaczynając od modlitwy Fajr w dzień Arafah, kończąc po modlitwie Asr w ostatni dzień at-Tashreeq.” [Ibn Abee Shaybah w al-Musannaf (2/1/2). Został uznany za autentyczny przez al-Albaanee w al-lrwaa‘ (31/125)]
Odnośnie słów jakie powinny być wypowiadane podczas takbeeraat, nie zostało nic autentycznego przekazane od Proroka (salla Allahu alejhi wa sallam). Jednakże, pewne sformułowania zostały autentycznie przekazane przez grupę Towarzyszy:
Ibn Masood (radiyallaahu ’anhu) mówił: “Allah jest Wielki, Allah jest Wielki. Nikt nie jest godny czci, jak tylko On. Allah jest Wielki, Allah jest Wielki i do Niego należy cała chwała. Allaahu akbar, Allaahu akbar, Allaahu akbar, Laa ilaahaa illallaah, wallaahu akbar, Allaahu akbar wa lillaahil-hamd.” [Ibn Abee Shaybah z autentycznym łańcuchem narracji]
Ibn ’Abbaas (radiyallaahu ’anhu) mówił: “Allah jest Wielki, Allah jest Wielki, Allah jest Wielki I do Allah należy wszelka chwała. Allah jest Wielki i Wzniosły. Allah jest większy niż to do czego nas poprowadził. Allaahu akbar, Allaahu akbar, Allaahu akbar, wa lillaahil-hamd. Allaahu akbar wa ajalla. Allaahu akbar ’alaa maa hadaana.” [al-Bayhaqee (3/315) z autentycznym łańcuchem narracji]
Niestety, wielu muzułmanów lekceważy takbeer ustanowiony przez naszych Pobożnych Poprzedników (Salafi), a zamiast tego uciekają się do dodawania czegoś nowego, co nie ma żadnych podstaw.
