poniedziałek, 26 września 2011

i nie ozdabiajcie się (Tabarruj)..../Tafsir 33:32-33

TAFSIR IBN KATHIR
{32 0 żony Proroka! Wy nie jesteście takie jak inne kobiety. Jeśli jesteście bogobojne (macie Taqwa), nie bądźcie pokorne, delikatne w słowach, aby nie pożądał was ten, w którego sercu mieszka choroba; mówcie słowa odpowiednie (z ang. tł. mówcie w dostojny, honorowy sposób)!

33 Przebywajcie w swoich domach i nie ozdabiajcie się (Tabarruj) w ten sposób, jak ozdabiały (Tabarruj) się kobiety za czasów pogaństwa! Odprawiajcie modlitwę (Salah), dawajcie jałmużnę (Zakah)...}
[Koran, 33:32-33]
Nakazywanie pewnych zachowań, aby Matki Wiernych mogły być przykładem.

To są dobre obyczaje, które Allah nakazał żoną Proroka (salla Allahu alejhi wa sallam), aby były przykładem do naśladowania dla kobiet Ummy. Allah powiedział, zwracając się do żon Proroka, że powinny obawiać się Allah, tak jak im nakazał i że żadna inna kobieta nie może być jak one lub że nie może dorównać  ich cnocie i statusowi. Następnie Allah mówi:

[nie bądźcie pokorne, delikatne w słowach] As Suddi i inni powiedzieli, że znaczy to, nie bądź łagodna, delikatna w mowie kiedy mówisz do mężczyzny. Allah mówi:

[aby nie pożądał was ten, w którego sercu mieszka choroba], znaczy, coś nieczystego

[mówcie w dostojny, honorowy sposób] Ibn Zayd powiedział: „Skromna i dostojna mowa, która znana jest jako dobra.” To oznacza, że powinna zwracać się mówiąc do non-mahram mężczyzny, w sposób, który nie jest delikatny, kobieta nie powinna zwracać się do mężczyzny non-mahram, w ten sam sposób w jaki mówi do męża.

[Przebywajcie w swoich domach] oznacza, przebywaj w swoim domu i nie opuszczaj go bez powodu. Jednym z powodów wymienionych w prawie szariatu jest modlitwa w meczecie, tak długo, jak spełnione są warunki, jak Wysłannik Allah (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział:

„Nie broń kobietom, sługom Allah meczetu Allah, ale niech wychodzą nieuperfumowane.”
Według innego przekazu:
„mimo że ich domy są lepsze dla nich”

[nie ozdabiajcie się (Tabarruj) w ten sposób, jak ozdabiały się (Tabarruj) kobiety za czasów pogaństwa] Mujahid powiedział: „Kobiety wychodziły na zewnątrz, przechadzając się przed mężczyznami i to było Tabaruuj za czasów Jahiliyyah.” Qatadah powiedział: „Kiedy wychodzą ze swoich domów, chodząc w bezwstydny i flirtujący sposób, a Allah Wywyższony, zabronił tego.” Muqatil bin Hayyan powiedział: „Tabarruj jest kiedy kobieta zakłada Khimar na jeje głowę, ale nie wiąże jej prawidłowo.” Tak, że jej naszyjniki, kolczyki i szyja są widoczne.  To jest Tabarruj i Allah zwraca się do wszystkich wierzących kobiet odnośnie Tabarruj.

[Odprawiajcie modlitwę (Salah), dawajcie jałmużnę (Zakah) ] Allah najpierw zabronił im czynić zło, a następnie nakazuje im czynić dobro odprawiając regularne modlitwy, co oznacza czcić Allah Jedynego, bez dodawania Mu partnerów i płacić Zakah, co oznacza czynić dobro dla innych ludzi.

Tabarruj jest nieposłuszeństwem wobec Allah i Jego Wysłannika (salla Allahu aleyhi wa sallam):
Ten, kto jest nieposłuszny Allah i Jego Wysłannikowi (salla Allahu aleyhi wa sallam) może jedynie szkodzić sobie i nie może zaszkodzić w żaden sposób Allah. Wysłannik (salla Allahu aleyhi wa sallam) powiedział: "Wszyscy moi naśladowcy wejdą do Raju z wyjątkiem tych, którzy odmówią.” Zapytano: „O Wysłanniku Allah, kto by odmówił?” On (salla Allahu aleyhi wa sallam) powiedział: „Ten, kto słucha się mnie, wejdzie do Raju, a ten, kto jest mi nieposłuszny, odmówił.” [przekazane przez al-Buhari]

Zostało przekazane, że Mu’awiyyah (niech Allah będzie z niego zadowolony) wygłosił mowę w Wielkiej Syrii i w niej wspomniał, że Prorok (salla Allahu aleyhi wa sallam) zabronił siedmiu rzeczy i jedną z nich jest Tabarruj.

Abdullaah ibn Mas’ood (niech Allah będzie z niego zadowolony) przekazał, że Prorok (salla Allahu aleyhi wa sallam) nie lubił dziesięciu rodzajów zachowania i wśród nich jest ukazywanie i upiększanie w nieodpowiednich miejscach.

Jalaal-ud-Deen as-Suyuti (d.911H) (rahimahullaah) powiedział: „Tabarruj poprzez ukazywanie upiększenia jest afiszowaniem się przed obcymi i to jest znienawidzone.” To jest wyjaśnienie znaczenia wypowiedzi Abdullaah ibn Mas’ooda „nieodpowiednie miejsce”, nie dotyczy to sytuacji, kiedy upiększanie jest czynione dla męża.

Sheikh Muhammad Nasiruddin al-Albani w ‘Jilbab ul Mar-ah Muslimah fi Kitab wa Sunnah’ napisał, że Tabarruj jest wtedy, kiedy kobieta pokazuje, to co spowoduje pragnienie mężczyzn. Może to być jej piękno, jej kosmetyki, lub wszystko co powinna zakryć. A celem nakazu nałożenia Jilbabu jest zakrycie piękna kobiety, więc nie jest rozsądne, aby Jilbab był sam w sobie bardzo atrakcyjny.
Nie jest traktowane jako ozdoba, jeśli kobieta ubiera inne kolory, niz biały lub czarny. To jest coś, co jest jasne. Dowodem na to jest praktyka kobiet towarzyszy w tej sprawie, które zostały przekazane przez al-Hafidth ibn Abi Shaybah w swojej książce al-Mussanaf:
Od Ibrahima - "On razem z Alqamah i al-Aswad wchodzili do żon Proroka (salla Allahu alejhi wa sallam) i widzieli je ubrane w czerwone wierzchnie okrycia."
Od Ibn Abi Mulaykah, który powiedział: “Widziałem Umm Salamah ubraną w wierzchnie ubranie farbowane szafranem.”
Od al-Qasim, syn Muhammada ibn Abu Bakr as-Siddiq – “Aisza (niech Allah będzie z niej zadowolony) nosiła żółte ubranie i była w stanie Ihram.”
Z przekazu od al-Qasim: „Aisza (niech Allah będzie z niej zadowolony) nosiła ubranie farbowane szafranem i była w stanie Ihram.” [od tł. religijny stan czystości, jaki każdy muzułmanin musi osiągnąć przed odbyciem Hajj]
Od Hisham, od Fatima bint Mundhir: „Asma miała w zwyczaju nosić ubranie farbowane szafranem i była w stanie Ihram.”
Od Sa’id ibn Jubayr, że zobaczył „niektóre z żon Proroka (salla Allahu alejhi wa sallam) robiące Tawaf w domu [Meczet al-Haram w Mekka] i zakryte były ubraniami farbowanymi szafranem.”


Abu Ubaydah powiedział: Tabarruj jest kiedy kobieta ukazuje jej piękno i jej ciało w sposób, aby wywołać seksualne podniecenie u mężczyzn.
Mubarrad powiedział: Tabarruj jest kiedy kobieta odsłania jej fizyczną atrakcyjność, którą ma obowiązek zakryć.
Mujahid i Qatadah powiedział: Tabarruj znaczy chodzić w zmysłowy sposób.
Muqatil powiedział: Tabarruj jest kiedy kobieta zakrywa tylko głowę chustą bez zasłonięcia szyi i klatki piersiowej.

Tabarruj jest poważnym, destruktywnym grzechem:

Umayymah, córka Ruqayyah odwiedziła Proroka (salla Allahu alejhi wa sallam), aby upewnić się na temat przesłania islamu i tego, że on był i jest Wysłannikiem Allah (salla Allahu alejhi wa sallam). Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział do niej:

„Daje ci moje potwierdzenie, że nie możesz dodawać partnerów obok Allah, nie kradnij, nie popełniaj nierządu lub cudzołóstwa, nie zabijaj swojego dziecka, nie czyń żadnego fałszu swoimi rękoma i między twoimi nogami, nie lamentuj i nie czyń tabarruj, jak przed jahiliyyah.” [przekazany przez Ahmad ibn Hanbal w jego Musnad, Shaykh Ahmad Shakir uznał łańcuch hadisu jako „dobry” i stwierdził, że Imaam ibn Kathir wspomniał ten hadis w jego tafsirze mówiąc, że łańcuch tej narracji jest „dobry”]

Jasnym jest, że Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiązał Tabarruj (ukazywanie piękna) z ciężkimi, destruktywnymi grzechami.

Tabarruj sprowadza przeklęństwo i wyparcie się Miłosierdzia Allah.

Wysłannik (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: „Wśród ostatnich generacji mojej ummy będą kobiety, które są ubrane, ale w rzeczywistości nagie. Na ich głowach są garby, jak te u wielbłądów. Przeklinaj je, bowiem z pewnością sa one przeklęte.” [przekazany przez at-Tabaaranee, Shaykh al-Albaanee uznał go za sahih.]

Tabarruj jest atrybutem ludzi piekła.

Wysłannik (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: „Wśród ludzi Piekła są dwa typy ludzi, których nigdy nie widziałem. Jeden posiadający bicze jak ogon wołu i biczujący ludzi tym. Drugi to kobieta, która będzie naga mimo że ubrana, która jest zwiedziona na złą drogę i zwodzi innych swoimi włosami wysoko (upiętymi), jak garby. Te kobiety nie wejdą do Raju i nie poczują jego zapachu, mimo że zapach ten będzie wyczuwalny z takiej i takiej odległości.” [przekazany przez Muslim]

Tabarruj jest haniebny.

Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: „Każda kobieta, która ściąga ubranie w innym niż jej męża domu zerwała zasłonę, jaka była między nią a Allah.” (On narazi ją, odsłoni, straciła ochronę Allah) [przekazane przez Ahmad ibn Hanbal & al-Haakim, który powiedział, że hadis ten jest sahih, zgodnie z warunkami Buhari i Muslim i  adh-Dhahabee zgodził się]
W tym hadisie Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) chciał, aby kobiety nie traktowały rozbierania się poza domem, jako coś mało ważnego, w taki sposób, że ich aura będzie widoczna i mogą zostać posądzone o uczynienie niemoralnego aktu itp. Jeśli chodzi o ściągnięcie ubrania w bezpiecznym miejscu, jak np. u jej rodziców domu lub jej rodziny (mahram) domu, aby zmienić ubranie lub zrelaksowac się itp, to nie ma w tym nic złego. [fatwa: Al-Lajnah al-Daa’imah li’l-Buhooth al-‘Ilmiyyah wa’l-Ifta’, 17/224.]
Imaam Abu Zakariya an-Nawawee (d.676H) (rahimahullaah): „Każda kobieta, która ściaga swoje ubranie....” oznacza: ukazywanie jej piękna przed obcymi poprzez ściąganie jej wierzchniego ubrania, złamała ona tarczę między nią a Allah (subhaanahu wa ta’aala)."

Allah mówi:
{O synowie Adama!  My zesłaliśmy wam ubranie, aby zakrywało waszą nagość, i ozdoby; lecz szata bogobojności jest lepsza. Takie są znaki Boga. Być może, oni sobie przypomną!} [Koran, 7:26]

Tabarruj jest bezwstydny i hańbiący.

Kobieta jest awrah, źródłem atrakcyjności, jej ciało nie może być pokazywane, nie może nosić ubrań, które ukazują jej ciało i kształty. Allah nakazał nam stać zdala od hańbiących grzechów.

{A kiedy oni popełnią jakiś czyn szpetny [Faahisha – okrążając Ka’bah nago, każdy zakazany czyn seksualny itp.],  to mówią: "Znaleźliśmy naszych ojców tak czyniących i Bóg nam to nakazał." Powiedz: "Zaprawdę, Bóg nie nakazuje szpetnego czynu [Faahisha]. Czyż będziecie mówić na Boga to, czego nie wiecie?"} [Koran, 7:28]

Raczej, jest to szatan, który namawia do tego rodzaju Faahisha, haniebnych grzechów. Allah mówi:

{Szatan obiecuje wam ubóstwo i nakazuje wam bezeceństwo [Faahisha]; a Bóg obiecuje wam od Siebie przebaczenie i łaskę. Bóg jest wszechobejmujący, wszechwiedzący!} [Koran, 2:268]

Mutabar’rijat (ci, którzy czynią at-Tabarruj [ukazują swoje piękno]) tworzą grzeszny wirus, który rozpowszechnia  bezwstydne grzechy wśród muzułmańskiej społeczności.

Allah mówi:
{Zaprawdę, tych, którzy pragną, aby bezeceństwo rozpowszechniło się wśród wierzących - czeka kara bolesna w życiu na tym świecie i w życiu ostatecznym. Bóg wie, a wy nie wiecie!} [Koran, 24:19]

Na koniec popatrzmy na żonę Proroka Aiszę (niech Allah będzie z niej zadowolony) odnośnie jej wstydliwości nawet przed zmarłym, z której powinniśmy próbować brać przykład. Aisza (niech Allah będzie z niej zadowolony) powiedziała: „Miałam w zwyczaju wchodzić do pokoju, gdzie Wysłannik Allah (salla Allahu alejhi wa sallam) i mój ojciec Abu Bakr byli pochowani, bez nakładania wierzchniego okrycia, mówiąc, że to byli tylko mój mąż i mój ojciec. Ale kiedy Umar bin Al-Khattaab został później pochowany (w tym samym miejscu), nie weszła do pokoju, jak tylko mając moje wierzchnie okrycie, z powodu wstydu przed Umarem.”


źródło:
Tafsir ibn Khathir
Sheikh Muhammad Nasiruddin al-Albani w ‘Jilbab ul Mar-ah Muslimah fi Kitab wa Sunnah’
islamweb

piątek, 23 września 2011

bicie żon w islamie



W przypadku sporów rodzinnych, Koran wzywa męża do traktowania żony uprzejmie i aby zawsze miał na uwadze jej pozytywne cechy (zalety).

Allah mówi: {Obchodżcie się z nimi w sposób przyzwoity. A jeśli czujecie względem nich wstręt, to być może, czujecie wstręt do czegoś, w czym Allah umieścił wielkie dobro.} [Koran 4:19]

Jeśli problem dotyczy złego zachowania żony, ale tylko w przypadku takich zachowań, które mogą wywołać nushuz - rebelię, arogancję, nieprzyzwoite, rozwiązłe zachowanie, mąż może namawiać ją do poprawy i apelować do jej rozsądku w miły i mądry sposób. W większości przypadków środek ten może być wystarczający. Uczeni zgadzają się, że jeśli napomnienie to nie jest zgodne z prawem szariatu, to mąż nie ma do tego prawa, zgodnie z zasadą: "Nie ma posłuszeństwa wobec stworzenia, jeżeli oznacza to nieposłuszeństwo wobec Stwórcy". [sahih hadis]. W przypadku, gdy problem nadal występuje, mąż może wyrazić swoje niezadowolenie w inny pokojowy sposób, poprzez spanie w oddzielnym łóżku. Zdarzają się przypadki jednak, kiedy żona nadal umyślnie znęca się i wyraża pogardę w stosunku do męża i lekceważy jej obowiązki małżeńskie. Zamiast rozwodu, mąż może odwołać się do innego środka, który może uratować małżeństwo, przynajmniej w niektórych przypadkach. Taki środek jest dokładnie opisany jako delikatne klepnięcie na ciele, ale nigdy nie w twarz, traktując to bardziej jako symboliczny środek napomnienia, („obudzenia”- tak, jak czasem potrząsamy kimś, do którego nie przemawiają żadne argumenty). Może tak uczynić tylko w skrajnych przypadkach i tylko wtedy,  jeżeli na pewno poprawiłoby to sytuację. Jednakże, jeśli istnieje obawa, że mogłoby to pogorszyć stosunki lub być powodem rozpadu rodziny, to powinien tego zaniechać całkowicie.

Allah mówi:

{Mężczyzni są opiekunami

 
[qaua'muna `ala - stróż, opiekun, obrońca, nadzorca] kobiet ze względu na to, że Allah dał wyższość (jest to wyższość w obowiązkach, a nie w ludzkości tj. obowiązek zapewnienia jedzenia, mieszkania, itd. [Tafsir at-Tabari, Tafsir ibn-Kathiir, Imaam Al Kurtubi w swoim tafsirze dodał, że wyższość mężczyzny tkwi w jego sile i twardości, w przeciwieństwie do kobiet, które są delikatne i wrażliwe.]) jednym nad drugimi, i ze względu na to, że oni rozdają ze swojego majątku. Przeto cnotliwe kobiety są pokorne, posłuszne Bogu i zachowują w skrytości to, co zachował Allah. I napominajcie te, wobec których nieposłuszeństwa, rebeli, lekceważenia [nushuuz]  i złego postępowania się boicie, najpierw upomnijcie je, jeśli to nie działa pozostawcie je w łożach, a ostatecznie uderzcie [idribuhunna] (klepnijcie) je (lekko). A jeśli są wam posłuszne, to nie stosujcie wobec nich przymusu ani złych słów. Zaprawdę, Allah jest Wzniosły, Wielki! } [Koran,4:34]

 Nawet tutaj to maksymalne działanie jest ograniczone przez nastepujące punkty:

1. Musi to stanowić rzadki wyjątek od reguły wzajemnego szacunku, życzliwości i odpowiedniego traktowania. Na podstawie Koranu i hadisów środek ten może być stosowany jedynie w przypadkach niegodziwości ze strony żony lub skrajnego powstrzymania się i odrzucenia spełnienia racjonalnej, zgodnej z prawem islamu,  prośby męża. Nawet wtedy, inne środki, takie jak zachęta, należy zastosować najpierw.
{I z Jego znaków jest to, iż On stworzył dla was żony z was samych, abyście mogli odpocząć przy nich; i ustanowił między wami miłość i miłosierdzie.} [Koran, 30:21]

{...One są ubiorem dla was, a wy jesteście ubiorem dla nich...} [Koran, 2:187]


2. Zgodnie z hadisem, nie jest dopuszczalne uderzyć kogokolwiek w twarz oraz powodować jakąkolwiek krzywdę. Co hadis definiuje jako „dharban ghayra mubarrih lub „lekkie uderzenie”, zostało zinterpretowane przez wczesnych uczonych jako (symboliczne) zastosowanie misłak (mała naturalna szczoteczka do zębów). Ata spytał Ibn `Abbas'a co znaczy „lekkie uderzenie” [darb], Ibn `Abbas odpowiedział, iż jest to uderzenie miswakiem lub czymś podobnym. (al-Qurtubi, al-Dżami li-Ahkam il-Qur`an, 5:172). Ponadto, jako dopuszczalne "uderzenie" zostało określone to, które nie pozostawia śladu na ciele. Interesujący jest fakt, że to określenie stanowi kryterium stosowane we współczesnym prawie Ameryki, aby oddzielić lekkie i nieszkodliwe uderzenie (klepnięcie) od uderzenia z "nadużyciem" w sensie prawnym. To jasno pokazuje, że nawet ta skrajna ostateczność  nie spełnia definicji "fizycznego znęcania", "przemocy w rodzinie", lub „bicia żony" w prawie 20 wieku liberalnej demokracji.

3. Dopuszczalność takiego symbolicznego wyrazu powagi sytuacji nie oznacza, że jest to godne pożądania. W kilku hadisach, Prorok Muhammad (salla Allahu alejhi wa sallam) zniechęca do tego środka. Jego słowa są następujące:
 "Nie bijcie kobiet sług Allaha";
"Niektóre (kobiety) odwiedziły moją rodzinę skarżąc się na swoich mężów (o pobicie ich). Ci (mężowie) nie są najlepszymi z was";
"Czy nie jest hańbą, kiedy jeden z was bije swoją żonę, bez skrupułów, jak bije niewolnika, a póżniej, pod koniec dnia, z nią śpi?"  [Patrz Rijad Al-Salihin,137-140].
W innym hadisie Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: “Jak którykolwiek z was może bić swoją żonę, jak bije ogiera wielbłąda, a następnie spać z nią?” [Sahih Al-Bukhari, Rozdz.8.hadis 68, pp.42-43]. 

4. Prawdziwym naśladowaniem sunny jest podążanie za przykładem Proroka Muhammada (salla Allahu alejhi wa sallam), który nigdy nie uciekał się do tego środka, niezależnie od okoliczności.

5. Islamskie nauki są uniwersalne w naturze. Stanowią odpowiedż na potrzeby i okoliczności różnych czasów, kultur i okoliczności. Niektóre środki mogą sprawdzać się w niektórych przypadkach i kulturach lub niektórych osób, ale nie będą skuteczne w innych. Z definicji, "dopuszczalność" aktu, nie oznacza, że
jest on wymagany, popierany czy zabroniony. W rzeczywistości byłoby lepiej określić granicę dopuszczalności, tak jak w tym przypadku, zamiast pozostawiać go nieograniczonym i bez zastrzeżeń, lub całkowicie ignorować go. Wobec braku ścislych kwalifikatorów, osoby mogą interpretować sprawy na swój sposób, co może prowadzić do przesady i realnych nadużyć. Tak naprawdę Koran wzywa mężczyzn w sytuacji konfliktowej do zastanowienia się, przemyślenia problemu, a nie do uciekania się do przemocy, jako środka do wyładowania emocji. Allah nakazuje mężczynom, aby w sytuacji kiedy żona zachowuje się w arogancki, zły sposób, spróbować delikatnie i mądrze wytłumaczyć jej, że źle postępuje i że jej zachowanie jest niezgodne z prawem Allah. Allah pokazuje, że są inne, ważniejsze drogi do rozwiązywania sporów niż bicie, czy rozwód. Sunna uczy muzułmanów, aby powstrzymywali swój gniew.
Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: "Silnym nie jest ten, który pokonuje innych swoją siłą, lecz ten, który potrafi powstrzymać swój gniew." (Sahih Buchari, tom 8, nr. 135)
6. Wszelka przesada, okrucieństwo,przemoc w rodzinie lub nadużycia popełnione przez każdego "Muzułmanina" nie może nigdy zostać odniesione, uczciwie, do objawionego tekstu (Koran lub Hadisy). Za takie ekscesy i przemoc powinno obwiniać się osobę, która nie postępuje zgodnie z prawdziwą Sunną Proroka (salla Allahu alejhi wa sallam).

Natomiast w sytuacji, kiedy to mąż przekracza granice, jakie ustanowił Allah, kiedy źle traktuje swoją żonę lub nie spełnia swoich obowiażków, może ona napomnieć meża, aby nawrócił sie na właściwą drogę, bowiem Allah uczynił mężczyzn i kobiety przyjaciółmi, którzy nawzajem się napominają:

{A wierzący mężczyźni i wierzące kobiety są dla siebie nawzajem przyjaciółmi. Oni nakazują sobie to, co uznane, a zakazują sobie tego, co naganne.} [Koran, 9:71]

Jeśli mąż nie posłucha napomnienia żony, kobieta powinna zwrocić się do najbliższej rodziny  lub do sędziego czy uczonego, który zwróci się do mężczyzny z napomnieniem. Uderzenie męża przez żonę mogłoby być niebezpieczne dla niej i wywołać agresję ze strony męża, a tym samym do eskalacji przemocy.  Jeśli  jednak mąż nie podejmie poprawy, wówczas Allah zezwolił na rozwód:
{Jeśli kobieta obawia się złego traktowania [nushuz] lub obojętności ze strony swojego męża, to nie będą mieli grzechu, jeśli dojdą między sobą do zgody, bo zgoda jest lepsza.}  [Koran, 4:128]
{Jeśli obawiacie się rozdarcia między nimi obojgiem, to poślijcie rozjemcę z jego rodziny i rozjemcę z jej rodziny. Jeśli oni oboje zechcą się pogodzić, to Bóg doprowadzi do zgody między nimi. Zaprawdę, Bóg jest wszechwiedzący, świadomy!} [Koran, 4:35]
{A jeśli małżonkowie się rozłączą, to Bóg wzbogaci każde Swoją obfitością. Bóg jest wszechobejmujący, mądry!} [Koran, 4:130]

opracowane m.in. na podstawie:

fatwy dr Jamal Badawi
Tafsir ibn Kathir

piątek, 16 września 2011

test tego życia...

Bóg Wszechmogący mówi nam, że w tym życiu będziemy poddawani testom. On też uczynił jasnym dla nas to, czego oczekuje się od nas, gdy przychodzą te próby i jaka będzie nasza nagroda, jeśli nam się powiedzie. Bóg mówi:

My doświadczymy was nieco strachem, głodem i utratą dóbr, życia i owoców. Głoś radosną wieść cierpliwym! Tym, którzy - kiedy dosięgnie ich nieszczęście - mówią: "Zaprawdę, do Boga, i zaprawdę, do Niego powrócimy!" Oto ci, nad którymi jest błogosławieństwo ich Pana i miłosierdzie!Tacy są prowadzeni drogą prostą! [Koran 2:155-157]
Prorok (pokój z nim) powiedział: “Nigdy wierny nie jest dotykany niewygodą, chorobą, troską, rozpaczą, zmartwieniem lub nawet ukłuciem kolca, aby Bóg nie wybaczył mu grzechów na poczet jego cierpliwości”. [Sahîh al-Bukhârî]

I powiedział: „Gdy Bóg pragnie dobra dla kogoś, testuje go czymś trudnym.” [Sahîh al-Bukhârî]

Muzułmanin może być testowany przez wszelkiego rodzaju trudności, takie jak choroba, brak dochodów i nieposłuszeństwa ze strony jego dzieci. W rzeczywistości wiele udręk, które mogą nękać osoby są nieskończone. Właśnie to Prorok (pokój z nim) chciał podkreślić, kiedy powiedział: "zmęczenie, choroba, lęk, żal, szkoda lub smutek ...nawet ukłucie kolca".

Wszystkie te dolegliwości, jeśli cierpliwie zostaną zniesione przez wierzącego, są środkiem do osiągnięcia przebaczenie Boga, jak i do Jego nagrody. Każdy z nas jest testowany przez Boga. On sprawdza nas wszystkich na różne sposoby. Nie należy zakładać, że trudności, jakie nas spotykają w życiu są karą lub oznaką, że Bóg jest niezadowolony z nas. Podobnie nie powinniśmy interpretować sukcesu i przyjemności, jakimi inni się cieszą jako sygnału, że Bóg jest zadowolony z nich albo, że są oni uprzywilejowani. Czasami jest wręcz odwrotnie.

Prorok (pokój z nim ) powiedział: „Kiedy Bóg chce dobrze dla Swojego sługi, karze go na tym świecie, a kiedy chce dla niego źle, nie wystawia go na próbę, ale wzywa go do rozliczenia w Dniu Sądu Ostatecznego”. (At-Tirmizi)

Bóg wyjaśnia, że wszystko w naszym życiu - dobre i złe -jest próbą dla nas. Jak poradzimy sobie w sytuacji, w której Bóg nas umieścił? Będziemy wdzięczni zarówno w dostatku jak i w cierpieniu czy będziemy raczej aroganccy i nieposłuszni? Bóg mówi:
Każda dusza zakosztuje śmierci. My doświadczamy was złem i dobrem, dla wypróbowania,i wy do Nas będziecie sprowadzeni. [Koran 21:35]

I wiedzcie że wasze dobra i wasze dzieci są pokuszeniem i że u Boga jest nagroda ogromna. [Koran 8:28]
Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że są testowani zarówno dobrem, jakie otrzymują, jak i nieszczęściem, które ich dotyka. Bóg mówi:
A człowiek, kiedy Pan go doświadcza - uszanowawszy go i obdarzywszy dobrodziejstwami - mówi: "Mój Pan mnie uszanował!" A kiedy doświadcza go, ograniczając mu jego zaopatrzenie, wtedy on mówi: "Pan mój wzgardził mną!" [Koran 89:15-16]
Niektórzy ludzie mają szczęście urodzić się i wychować w dobrych rodzinach muzułmańskich, a następnie odwracają się od islamu, podczas gdy inni rodzą się i wychowują w niemuzułmańskich rodzinach i stają się dobrymi muzułmanami.

Jesteśmy testowani bogactwem, jak i ubóstwem. Jeśli jesteśmy bogaci, będziemy gromadzić nasze bogactwo czy wydawać na cele charytatywne? Czy będziemy używać go do celów zgodnych z prawem czy marnować na zakazane rzeczy? Czy będziemy ufać Bogu podczas naszych inwestycji, czy też nasza chciwość i strach przed utratą bogactwa skłoni nas do zachowania niezgodnego z islamem, aby powiększyć nasze bogactwo?

Jeśli jesteśmy biedni, będziemy wdzięczni i cierpliwi oraz poszukamy zgodnych z islamem sposobów na znalezienie środków utrzymania czy raczej będziemy postępować niezgodnie z prawem według naszych potrzeb? Czy będziemy w stanie zaakceptować fakt, że Bóg daje niektórym ludziom więcej niż innym, czy będziemy raczej pełni nienawiści i mściwi?

Bóg poddaje nas próbie podczas zdrowia, jak również choroby. Człowiek o dobrym wzroku jest testowany w odniesieniu do sposobu w jaki wykorzystał swój wzrok. Czy korzysta z błogosławieństwa wzroku w dobrym celu, czy aby patrzeć na rzeczy niezgodne z islamem? Jego dobry wzrok może być powodem, który zaprowadzi go do piekła. Niewidomy jest testowany również, czy będzie on znosił cierpliwie swoją niepełnosprawność? Jego cierpliwość w trudności może być tym, co zapewni mu miejsce w raju. Naszym celem jest Życie Przyszłe, a my wszyscy jesteśmy w fazie prób. Bóg mówi:
To On, który stworzył śmierć i życie, aby was doświadczyć, aby wiedzieć, który z was jest lepszy w działaniu; - On jest Potężny, Przebaczający! [Koran 67:2]
Możemy być także poddawani próbom poprzez innych ludzi. Wiemy z doświadczenia, że nawet małe dziecko może doświadczyć cierpienia, a także osoba, która jest upośledzona umysłowo do tego stopnia, że nie rozumie pojęcia islamu i nie jest prawnie odpowiedzialna. Pomimo, że człowiek taki nie jest poddawany testowi przez Boga, jednak jego los może być bardzo dobrą próbą dla tych, którzy opiekują się nim. Jak będą go traktować? Czy będzie im zależało na tej osobie, czy będą ją szanować i przestrzegać jej praw?

Możemy nie być w stanie pojąć mądrości jaka kryje się za tym, co Bóg nam przeznaczył, ani dla innych Jego stworzeń. Jednak musimy wiedzieć, że Bóg robi wszystko zgodnie z Jego mądrością i powinniśmy pamietać, aby znosić nasze próby cierpliwie. Niech nam Bóg w tym dopomoże.
Pamiętajmy Słowa Allaha w Koranie:
On (Allah) nie może być zapytywany o to, co czyni, a oni będą zapytywani. [Koran 21:23]
Khâlid Husayn

sobota, 10 września 2011

ZASADY ŻARTOWANIA W ISLAMIE

Wysłannik Allah (salla Allahu alejhi wa sallam) miał w zwyczaju uśmiechać się i żartować:
Mężczyzna przyszedł do Rasullah (salla Allahu alejhi wa sallam) i powiedział: „Daj mi zwierzę do jazdy na nim”, Rasuallah odpowiedział: „Dam ci syna wielbłądzicy”. Mężczyzna powiedział ze zdziwieniem: „co mógłbym zrobić z synem wielbłądzicy?” (myśląc, że dostałby wielbłąda za małego do jazdy). Wówczas Rasuallah (salla Allahu alejhi wa sallam) odpowiedział: „Co wielbłądzica rodzi, jesli nie innego wielbłąda?” (że każdy wielbłąd, nawet jeśli jest już dojrzały, pochodzi od wielbłądzicy). [Abu Dawud i Tirmidhi]
Pewnego razu starsza kobieta przyszła do Proroka (salla Allahu alejhi wa sallam) i powiedziała: „O Wysłanniku Allah, pomódl się za mnie do Allah, abym  została przyjeta do Raju. On (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: „Żadna starsza kobieta nie będzie przyjeta do Raju.” Słysząc to, kobieta odeszła płacząc. Prorok powiedział: „Powiedz jej, że kiedy ona wejdzie do Raju nie będzie starą kobietą.” (od tł.: w Raju wszyscy będą młodzi)
W islamie istnieje wskazówka dotycząca każdego aspektu życia, najdrobniejszej rzeczy, również żartowanie ma swoje zasady:
Upewnij się, że nie żartujesz sobie z żadnego aspektu islamu:
Żarty nie mogą dotyczyć wersetów z Koranu, hadisów i niczego z fundamentów islamu. Niestety niektórzy ludzie opowiadają dowcipy o wersetach Koranu, Prorokach, aniołach lub żartują sobie z hijabu, brody itp. To jest najbardziej niebezpieczne, poniewaz może doprowadzić do niewiary. NAWET, JEŚLI TYLKO ŻARTUJESZ.
Sheikh Al-‘Uthaymeen powiedział w al-Majmoo’ al-Thameen, 1/63: “Ten, który drwi z Allah, z Jego wersetów, Jego znaków lub Jego Wysłanników jest niewierzącym, ponieważ ten czyn unieważnia wiarę. Ktokolwiek tak uczyni, musi odpokutować u Allah i prosić Go o wybaczenie, za to co zrobił, ponieważ jest to rodzaj hipokryzji. Powinien rozbudzić w sobie strach i miłość do Allah.”
Rasuallah (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: „Sługa Allah wypowiedziałby słowo bez zwracania uwagi na nie, a ono mogłoby doprowadzić go do Piekła dalej niż na odległość między wschodem a zachodem. „[Muslim]
Allah mówi (interpretacja znaczenia):
{A jeśli zapytasz ich, to oni z pewnością powiedzą: "Myśmy tylko tak rozmawiali próżniaczo i żartowali." Powiedz: "Czy wyśmiewacie się z Boga, z Jego znaków i z Jego Posłańca?"Nie usprawiedliwiajcie się! Staliście się niewiernymi, choć przedtem uwierzyliście. Jeśli My przebaczymy pewnej grupie spośród was, to ukarzemy inną grupę za to, iż byli grzesznikami. } [Koran, 9:65-66]

{I kiedy powiedział Mojżesz do swego ludu:  "Zaprawdę, Bóg nakazuje wam zabić krowę!" - oni powiedzieli: "Czy ty sobie z nas żartujesz?" On powiedział: "Uciekam się do Boga, by nie być między głupimi  (ignorantami)(Al-Jahilun)!"} [Koran, 2:67]
[Co oznacza, że ja nie robie sobie żartów ze spraw dotyczących religii (wiary), więc zabijcie krowę i zobaczycie wynik.]
Jeśli ludzie żartują sobie z Allah, Proroków, aniołów, Raju lub Piekła lub innego aspektu islamu, co jest dość częste nawet wśród religijnych chrześcijan, muzułmanin nie powinien pozostawać w tym towarzystwie, jesli nie próbuje powstrzymać tego. Mówienie takich żartów lub ich akceptacja jest jasnym kufr (niewiarą).[Surah al-Tawbah]
NIGDY nie żartuj z czegoś, co jest HARAM:
Niektórzy ludzie, biorą rzeczy haram zbyt lekko i żartują sobie na ich temat, np.: mówią dowcipy na temat homoseksualistów, narkotyków lub zina (cudzołóstwa).itp.
Subhanallah! Zapomnieliśmy, że są to rzeczy zaliczające się do najcięższych grzechów dla Allah i powodują gniew i przekleństwo Allah. Na pewno nie są to rzeczy, z których można żartować.
Mów tylko to, co jest PRWDĄ:
Wysłannik Allah (salla Allahu alejhi wa sallam) żartował, ale mówił tylko prawdę.
Ktoś zapytał Wysłannika Allah (salla Allahu alejhi wa sallam): „Czy ty żartujesz z nami?” Rasuallah odpowiedział: „Żartuję, ale mówię tylko to, co jest prawdą.” [Al-Bukhari, Tirmidhi]
Jeśli żarty zawierają kłamstwo lub zmyślone historie, to jest to zabronione.
Wysłannik Allah (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: „Biada temu, który mówi i opowiada kłamstwo  w celu rozbawienia ludzi tym. Następnie znowu, biada temu.” [Al-Tirmidhi]
Nie żartuj sobie z innych:
Bądź ostrożny, aby twoje żarty nie zraniły nikogo uczuć lub zaszkodziły w jakikolwiek sposób.
Allah mówi (interpretacja znaczenia):
{O wy, którzy wierzycie! Niech jedni ludzie nie szydzą z drugich; być może, tamci są lepsi od nich. Ani też kobiety - z kobiet; być może, tamte są lepsze od nich. I nie zniesławiajcie siebie samych; i nie obrzucajcie się wyzwiskami. Jakże złe jest słowo "zepsucie"  - po przyjęciu wiary!} [Koran, 49:11]
Ibn Kathir powiedział w jego tafsirze: „Chodzi tutaj o patrzenie z góry na ludzi, poniżanie ich lub robienie sobie żartów z nich. To jest haram i jest liczone, jako jeden ze znaków hipokryzji.”
Muzułmanin nie może obrażać niewierzących (nawet  w żartach), aby oni nie zaczęli obrażać Allah. Allah mówi (interpretacja znaczenia):
{Nie poniżajcie tych, których oni wzywają poza Bogiem, żeby nie znieważali Boga przez wrogość, nieświadomie. W ten sposób upiększyliśmy każdemu narodowi, jego dzieło. Potem do ich Pana powrócicie! I On obwieści im to, co czynili!} [Koran,6:108]
Ali bin Abi Talhah powiedział, że Ibn `Abbas skomentował ten wers tak: „Oni (niewierzący) powiedzieli: O Muhammad, albo przestaniesz obrażać naszych bogów, albo my zaczniemy obrażać twego Pana.” Następnie Allah zabronił muzułmanom obrażać bożków ludzi niewierzących.
Abdur-Razzaq przekazał, że Ma`mar powiedział, że Qatadah powiedział, że: ‘Muzułmanie obrażali idole niewierzących i niewierzący odwzajemniali się obrażając Allah niesprawiedliwie, bez wiedzy.' [Tafsir ibn Kathir]

Nie śmiej się, kiedy ktoś poślizgnie się lub wywróci lub coś mu się stało:
Wysłannik Allah (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: „Nie okazuj złośliwej radości wobec twojego brata nieszczęścia, bowiem Allah może być miłosierny wobec niego, a ty możesz zostać dotknięty rzeczą z której się śmiałeś.” [Tirmidhi]
Nigdy nie żartuj sobie strasząc kogoś:
Wysłannik Allah (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: „Nie jest dozwolone wierzącemu straszyć innego muzułmanina.” [Abu Dawud]
Żarty nie mogą zawierać obgadywania:
Nigdy nie żartuj sobie z kogoś, kiedy go tam nie ma, nawet jeśli myślisz, że nie przeszkadzałoby mu to, ponieważ mogłoby to być obgadywaniem.
Prorok Muhammad (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział:„Obgadywaniem jest powiedzenie czegoś o twoim bracie, czego on nie lubi.” [Muslim]
Strzeż się nadmiernego śmiechu i żartowania:
Nie bądź jak ten, kto żartuje cały czas. Ilość żartów powinna być jak ilość soli w czyimś jedzeniu, ponieważ zbyt duża ilość śmiechu i żartów sprawia, że ​​serce staje się twarde, odwraca to uwagę od wspominania Boga i sprawia, że ​​tracisz szacunek.
Prorok Muhammad (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział” „Nie śmiej się zbyt dużo, ponieważ zbyt duża ilość śmiechu tłumi serce.” [Sahih al-Jaami]
Umar ibn al-Khattaab (niech Allah będzie z niego zadowolony) powiedział: “Ktokolwiek śmieje się lub żartuje za dużo, głubi szacunek i ktokolwiek czyni coś nieustannie będzie z tego znany.”
Imaam al-Nawawi (niech Allah będzie z niego zadowolony) powiedział: „Żarty, które są zabronione  to te, które są nadmierne i nieustanne, ponieważ powoduje to dużo śmiechu i twardnienie serca, odwraca od wspominania Allah i często prowadzi do zranienia uczuć, wytwarza nienawiść i jest przyczyną utraty szacunku i godności."
Wybierz odpowiedni czas i miejsce dla twoich żartów:
Sufyaan ibn ‘Uyaynah powiedział,: “….. Żartowanie jest sunną, ale jedynie dla tych, którzy wiedzą, jak to robić i którzy robią to w odpowiedniej sytuacji.”
Używaj odpowiedniego języka:
Niektórzy ludzie używają niecenzuralnego i nieprzyzwoitego języka podczas żartowania.
Wysłannik Allah (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: „Muzułmanin nie oczernia, nie przeklina, nie mówi nieprzyzwoicie lub  niegrzecznie.” [Al-Tirmidhi]
Tak więc widzimy, że islam nie jest przeciwny żartowaniu. Dobry humor jest częścią islamu i islam nie przeciwstawia sie temu. Muzułmanin powinien rozwijać pozytywną i optymistyczną osobowość, a nie przygnębioną i pesymistyczną, która jest nastawiona negatywnie wobec życia.  Jakkolwiek, umiarkowanie jest kluczem i jest tym, co odróżnia muzułmanów od innych. Nie powinniśmy przekraczać granic w naszych żartach i czymkolwiek innym i jeśli będziemy podążać za sunną Proroka (salla Allahu alejhi wa sallam) i za jego wskazówkami, na pewno nie zagubimy się.
Wysłannik Allah (salla Allahu alejhi wa sallam)powiedział do jego towarzysza Hanzala, który myślał, że zycie powinno być wolne od zabawy i rozrywki i że popełnia hipokryzję, kiedy się bawi i żartuje ze swoją żoną i dziećmi: „Ale Hanzala, odświerz swoje serce od czasu do czasu.” [Muslim]
Tutaj Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) wytłumaczył mężczyźnie, że dozwolona zabawa i zrelaksowanie się jest pożądane dla duszy człowieka, aby powrócić do swojej  aktywności i żywotności.
Imam Mawardi powiedział: “Inteligentna osoba żartuje z dwóch powodów: Po pierwsze, aby stworzyć przyjacielską atmosferę poprzez mówienie dobrych rzeczy i dobre zachowanie. Po drugie, aby spróbować  odepchnąć zmęczenie, bowiem zostało powiedziane, że odprężenie jest obowiązkowe dla tego, którego pierś jest wypełniona troską. Żarty Proroka (salla Allahu alejhi wa sallam) nigdy nie wychodziły poza te dwa powody."
Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: "Gdybyście wiedzieli to, co ja wiem, śmialibyście się mało,a płakali dużo.” W Fath al-Baari zostało powiedziane: "chodzi tutaj o wiedzę na temat kary Allah dla tych, którzy są nieposłuszni wobec Niego, o terror podczas śmierci, w grobie i w dzień Sądu Ostatecznego."
Ibn Umar (niech Allah będzie z niego zadowolony) został zapytany: „Czy Towarzysze Proroka (salla Allahu alejhi wa sallam) śmiali się?” On odpowiedział: „Tak, a wiara w ich sercach była jak góra.”

opracowane na podstawie, m.in.:
fatwa szeicha Abd al-Malik al-Qaasim
muslimaccess
tafsir ibn Kathir

sobota, 3 września 2011

DLACZEGO POWINNIŚMY ROBIĆ DUA, MIMO, ŻE WSZYSTKO JUŻ ZOSTAŁO PRZEZNACZONE?

Wielu z nas zadaje sobie pytanie, jaki sens jest robić dua, jesli Allah z góry przesądził wszystkie rzeczy. Wstrzymanie się od dua z tego powodu jest wielkim błędem i pozbawieniem siebie samego błogosławieństwa od Allah.

Zostało przekazane przez Umar (niech Allah będzie z niego zadowolony), że Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: „Suplikacja jest korzystna w odniesieniu do ciepienia, które już miało miejsce i do tego, które jeszcze nie wystapiło, więc przystępujcie do tego, o słudzy Allah.” [Ahmad, przekazane przez Al-Tirmidhi, 3548 i zakwalifikowane jako hasan prez Al-Albaani w Saheeh Al-Jaami’, 3409]]

Prorok (salla Allahu alejhi wa sallam) powiedział: „Nic nie oddala przeznaczonego cierpienia, jak wznoszenie próśb i nic nie przedłuża życia, jak sprawiedliwość, prawość.” [At-Tirmithi]

Shaykh Al-Islam Ibn Taymiyah powiedzial w Majmoo’ Al-Fataawa [8/69]:

Jeśli osoba mówi, że nie wznosi próśb, ponieważ liczy na to, co Allah przeznaczył, również popełnia błąd, ponieważ Allah uczynił dua środkiem na osiągnięcie Jego przebaczenia, miłosierdzia, doradztwa, wsparcia i zaopatrzenia. Jeśli dobro jest przeznaczone dla osoby będzie mogła ona osiągnąć to za pomocą dua, czego nie mogłaby osiągnąć bez dua. To, co Allah zarządził i wie, w odniesieniu do okoliczności i przeznaczenia Jego sług, zostało przeznaczone na podstawie środków i przeznaczenie to zostanie spełnione w wyznaczonym czasie. Wszystko, co dzieje się w tym świecie i w życiu ostatecznym dzieje się na podstawie przyczyny i skutku; Bóg jest Stwórcą zarówno przyczyny i skutku.
Lekceważenie zasady przyczyny i skutku, jest sprzeczne z rozumem.

Shaykh Ibn ‘Uthaymeen powiedzial w Al-Majmoo’ Al-Thameen min Fataawa Fadeelat Al-Shaykh Muhammad ibn Saalih Al-‘Uthaymeen [1/157]:

Dua jest jednym ze środków dzięki, którym to o co prosimy zostanie osiągnięte. W rzeczywistości oddziałuje na to, co Allah przeznaczył i nic z wyjątkiem dua nie może zmienić przeznaczenia. Na przykład, osoba chora może modlić się do Allah o uzdrowienie i wyzdrowieć i gdyby nie dua nadal pozostawałaby chora, lecz została uzdrowiona dzięki dua.
Ale mówimy: Allah postanowił, że chory będzie uzdrowiony z tej choroby za pomocą dua i to zostało zarządzone. Uważamy, że ​​gdyby nie dua nadal pozostałby chory, ale w rzeczywistości nie oddalił zarządzenia Allah, ponieważ podstawową zasadą jest, że dua zostało przeznaczone i że uzdrowienie przyjdzie za pomocą tego dua, a to jest oryginalne zarządzenie, które było ogłoszone w wieczności. To samo odnosi się do wszystkiego, co stało przeznaczone poprzez pewne środki lub przyczyny. Allah uczynił ten środek przyczyną tego co się stało i  zostało to ogłoszone w wieczności, zanim się stało.

opracowane na podstawie:
‘Power of Dua. The Essentials of Making Effective Dua for Self and Others.’ Opublikowane przez IqraSense.com